W przypadku ciężkich deficytów odporności

dzieci Doxorubicin datasheet często mają niedowagę, niedobór wzrostu. Lekarz powinien uważnie obejrzeć skórę, bliznę po szczepieniu BCG, osłuchać płuca, obejrzeć jamę ustną, ocenić wielkość śledziony i wątroby, a także zbadać stawy i węzły chłonne. U niektórych chorych z PNO, pomimo częstych zakażeń dróg oddechowych, migdałki są bardzo małe [6, 12].[[page end]] Aktualnie dysponujemy bardzo szerokim wachlarzem badań diagnostycznych oceniających układ odporności. Oczywiście nie ma konieczności wykonywania ich wszystkich dzieci, należy stosować zasadę stopniowania. Podstawowymi badaniami oceniającymi układ odporności są: morfologia krwi z rozmazem manualnym oraz (jeśli jest to możliwe) oznaczenie stężenia klas głównych immunoglobulin IgG, IgA i IgM w osoczu. W rozmazie krwi Selleckchem Crizotinib obwodowej należy zwrócić uwagę na wartości bezwzględne granulocytów i limfocytów. To proste badanie, możliwe do wykonania w każdym laboratorium, pozwala na wykrycie np. neutropenii lub w przypadku stwierdzenia małej liczby limfocytów u niemowląt (<2000/μl) ciężkiego złożonego niedoboru odporności. U chorych z zespołem Wiscotta-Aldricha występuje

małopłytkowość. Stężenie immunoglobulin u dzieci zmienia się wraz z wiekiem, dlatego bardzo ważne jest, ażeby otrzymane wyniki odnosić do normy dla wieku oraz pamiętać, że dzieci do 4. roku życia mogą fizjologicznie nie produkować IgA [6, 13]. Badania specjalistyczne wykonywane są w ośrodkach referencyjnych, dokładne ich omówienie przekracza ramy tego artykułu. Głównym narzędziem służącym do diagnostyki PNO jest cytometr przepływowy, dzięki któremu możemy oceniać subpopulacje

limfocytów T i B, wykrywać markery powierzchniowe limfocytów jak również białka wewnątrzkomórkowe. W teście transformacji blastycznej (TTB) badamy funkcję limfocytów w odpowiedzi na stymulację mitogenami. Do diagnozy układu odporności służy również ocena produkcji swoistych przeciwciał po szczepieniu (przeciw błonicy, tężcowi czy pneumokokom) i stężenie grupowych ABO izohemaglutynin. Sodium butyrate Funkcję granulocytów oceniamy w teście NBT (test błękitem nitrotetrazolowym) i w cytometrze przepływowym w teście z dihydrorodaminą – tzw. „wybuch tlenowy”. Dopełnienie badań stanowi analiza molekularna i określenie mutacji genowej. Potwierdzenie genetyczne pozwala na ustalenie pewnego rozpoznania, udzielenie rodzicom porady genetycznej i/lub wykonanie badań prenatalnych. Ważne jest także zidentyfikowanie mikroorganizmów powodujących zakażenia, ponieważ etiologia może sugerować rodzaj deficytu [1] (Tab. III). Najczęściej występują niedobory przeciwciał. Ocenia się, że stanowią ponad 50% wszystkich PNO. Niedobory przeciwciał mogą być uwarunkowane genetycznie albo powstać wtórnie w przebiegu innych chorób lub czynników jatrogennych [3] (Tab. IV). Kolejne pod względem częstości występowania są złożone niedobory komórkowe.